Δέσποινες της
ψυχής, Ιδέες…
Οι αθάνατες
παρουσίες μας
Ποτέ δεν έχουν
προδώσει την κατοικία σου!
Δεν ήμασταν
απομακρυσμένες,
Αλλά μυστικές
αράχνες.
Μέσα στα
σκοτάδια του εαυτού σου!
Θα είσαι από
χαρά
Μεθυσμένος! Για
να δεις τη διέξοδο από τη σκιά
Εκατό χιλιάδες
ήλιοι από μετάξι
Πλεγμένοι πάνω
στα αινίγματά σου;
Δες πως δράσαμε:
Έχουμε πάνω από
τις αβύσσους σας
Τεντωμένα τα
πρωταρχικά νήματά μας
Και παίρνοντας
τη γυμνή φύση
Μέσα σε ένα
υφάδι αραιό
Τρεμάμενων προπαρασκευών…
Paul Valery, Charmes, Aurore, Poésies, Paris 1942, 111
Σχόλιο: O Jean Trouillard γράφει:
«ο μεγαλύτερος (νεο)πλατωνικός νόμος είναι ότι δεν υπάρχει αλήθεια των
φαινομένων, ούτε αθώα προσκόλληση στο επιμέρους, ούτε για την εξουσία αυτού του
κόσμου χωρίς τη μεσολάβηση των ιδεών·
είναι ένας νόμος περί μετοίκησης και εσωτερίκευσης συγχρόνως. Είναι ακόμη ένας
κανόνας της αποτελεσματικότητας. Οφείλουμε να ξαναενωθούμε στο βάθος και πέραν
του εαυτού μας, με τις ζωντανές πηγές του όλου αυτού που διασκορπίζεται ως
αρμονία και ωραιότητα μέσα στο γίγνεσθαι. Να επανασυνδεθούμε με τις αιτίες και
τις νόρμες, να συνωμοτήσουμε με αυτές, να σμίξουμε με τη γονιμότητα τους και
την ίδια στιγμή με την αλήθεια τους. Το μυστικό για τη γνώση είναι το ίδιο με αυτό της πράξης» (La
purification plotinienne, Collection «Bibliothèque de Philosophie
Contemporaine», Presses Universitaires de France, Paris 1955, 61).
Μτφρ. Κ. Β.
