Γρήγορα ο χώρος εκεί την περιορίζει
και οι διαμορφωτικές ακτίνες της αρετής αναπλάθουν
τα μέλη που ξαναζωντανεύουν.
Ακόμη, όπως ο αέρας, όταν γεμίζει από βροχή
από τις μακρινές ακτίνες που εκεί μέσα αντανακλώνται,
με πάμπολλα χρώματα δείχνει στολισμένος,
έτσι και ο γειτονικός αέρας δίνει σχήμα
που εντυπώνεται
εν δυνάμει στην ψυχή, η οποία παραμένει σταθερή·
και όπως μετά από μία μικρή φλόγα,
ακολουθεί η φωτιά,
παρόμοια το πνεύμα ακολουθεί τη νέα του μορφή.
(Dante
Alighieri, Purgatorio, Canto XXV)
Μτφρ.
Κατελής Βίγκλας
(Ο Δάντης ακολουθώντας χωρίς αμφιβολία κάποια σχολαστική
αυθεντία έγραψε στη Θεία Κωμωδία για την ψυχή που φτάνει στον χώρο του
πεπρωμένου, όπου η «διαμορφωτική αρετή» δίνει σε αυτήν μία ομοιότητα με τον
άνθρωπο, όπως ήταν στη γη. Είναι και πάλι το πνεύμα, μέσα από ένα είδος
αιθέριου σώματος, που θα πάρει το δρόμο μίας νέας μεταμόρφωσης. Για το νεοπλατωνικό
νόημα του ποιήματος: W.R. Inge, The Philosophy of Plotinus. Vol. 1, Greenwood
Press, New York 1968 (3η έκδοση), 219.)
