New book: Brill’s Companion to the Reception of Plato in Antiquity

Brill’s Companion to the Reception of Plato in Antiquity. Edited by Harold Tarrant, University of Newcastle Australia, Danielle A. Layne, Gonzaga University, Dirk Baltzly, University of Tasmania and Monash University, and François Renaud, Université de Moncton. Brill's Companions to Classical Reception 13. Leiden: Brill, 2018.

Courtesy of the website at Brill: "Brill’s Companion to the Reception of Plato in Antiquityoffers a comprehensive account of the ways in which ancient readers responded to Plato, as philosopher, as author, and more generally as a central figure in the intellectual heritage of Classical Greece, from his death in the fourth century BCE until the Platonist and Aristotelian commentators in the sixth century CE. The volume is divided into three sections: ‘Early Developments in Reception’ (four chapters); ‘Early Imperial Reception’ (nine chapters); and ‘Early Christianity and Late Antique Platonism’ (eighteen chapters). Sectional introductions cover matters of importance that could not easily be covered in dedicated chapters. The book demonstrates the great variety of approaches to and interpretations of Plato among even his most dedicated ancient readers, offering some salutary lessons for his modern readers too."

Table of contents

Acknowledgements

Abbreviations

Notes on Contributors

Introduction

Part I. Early Developments in Reception

Introduction: The Old Academy to Cicero

1 Speusippus and Xenocrates on the Pursuit and Ends of Philosophy

Phillip Sidney Horky

2 The Influence of the Platonic Dialogues on Stoic Ethics from Zeno to Panaetius of Rhodes

Francesca Alesse

3 Plato and the Freedom of the New Academy

Charles E. Snyder

4 Return to Plato and Transition to Middle Platonism in Cicero

François Renaud

Part II. Early Imperial Reception of Plato

Introduction: Early Imperial Reception of Plato

5 From Fringe Reading to Core Curriculum: Commentary, Introduction and Doctrinal Summary

Harold Tarrant

6 Philo of Alexandria

Sami Yli-Karjanmaa

7 Plutarch of Chaeronea and the Anonymous Commentator on the Theaetetus

Mauro Bonazzi

8 Theon of Smyrna: Re-thinking Platonic Mathematics in Middle Platonism

Federico M. Petrucci

9 Cupid's Swan from the Academy (De Plat. 1.1, 183): Apuleius' Reception of Plato

Geert Roskam

10 Alcinous' Reception of Plato

Carl S. O'Brien

11 Numenius: Portrait of a Platonicus

Polymnia Athanassiadi

12 Galen and Middle Platonism: The Case of the Demiurge

Julius Rocca

13 Variations of Receptions of Plato during the Second Sophistic

Ryan C. Fowler

Part III. Early Christianity and Late Antique Platonism

Introduction: Early Christianity and Late Antique Platonism

14 Origen to Evagrius

Ilaria Ramelli

15 Sethian Gnostic Appropriations of Plato

John D. Turner

16 Plotinus and Platonism

Lloyd P. Gerson

17 Porphyry

Michael Chase

18 The Anonymous Commentary on the Parmenides

Dennis Clark

19 Iamblichus, the Commentary Tradition, and the Soul

John Finamore

20 Amelius and Theodore of Asine

Dirk Baltzly

21 Plato's Political Dialogues in the Writings of Julian the Emperor

Dominic J. O'Meara

22 Plato's Women Readers

Crystal Addey

23 Calcidius

Christina Hoenig

24 Augustine's Plato

Gerd Van Riel

25 Orthodoxy and Allegory: Syrianus' Metaphysical Hermeneutics

Sarah Klitenic Wear

26 Hermias: On Plato's Phaedrus

Harold Tarrant and Dirk Baltzly

27 Proclus and the Authority of Plato

Jan Opsomer

28 Damascius the Platonic Successor: Socratic Activity and Philosophy in the 6^th Century CE

Sara Ahbel-Rappe

29 The Anonymous Prolegomena to Platonic Philosophy

Danielle A. Layne

30 Olympiodorus of Alexandria

Michael Griffin

31 Simplicius of Cilicia: Plato's Last Interpreter

Gary Gabor

Conclusion

Bibliography

General Index

Index Locorum

Το δραματικό στοιχείο στην οντολογία του Πλωτίνου

Λαμπρινός Ευστ. Πλατυπόδης, Το δραματικό στοιχείο στην οντολογία του Πλωτίνου,  εκδ. Σύγχρονη Εκδοτική, Αθήνα 2015, σσ. 220.

Πολύ καλή είναι η διατριβή του Λ. Ε. Πλατυπόδη πάνω στη φιλοσοφία του ιδρυτή του νεοπλατωνισμού Πλωτίνου. Λίγες είναι οι διαφωνίες μου. Για παράδειγμα, δεν συμφωνώ ότι η υπέρτατη αρχή του νεοπλατωνικού συστήματος με την ονομασία Εν στερείται παντελώς ετερότητας. Το χωρίο προς υπεράσπιση της άποψης αυτής που φέρνει ο συγγραφέας είναι σωστό, αλλά άλλα χωρία  των Εννεάδων, όπως έδειξα στην βιβλιοκριτκή μου για το έργο του Γεωργίου Λέκκα, Πλωτίνος. Προς μία οντολογία του τρόπου (Αθήνα: Εκδόσεις Παπαζήση 2009) στο περιοδικό Κριτικά 2009-20 (Έντυπη έκδοση: Εκδόσεις Εκκρεμές, Αθήνα 2009, 193-202) δείχνουν το αντίθετο. Επίσης, το πρόβλημα του κακού δεν συζητείται εκτενώς, αν και κάτι τέτοιο θα ήταν αναμενόμενο σε ένα έργο που χωρίς να εστιάζει στην τραγικότητα έχει ως θέμα του τη δραματικότητα, η οποία είναι γένος της πρώτης (βέβαια ορθά ο συγγραφέας διευκρινίζει ότι οριοθετεί το θέμα του εκλαμβάνοντας την έννοια του δραματικού με την κυριολεκτική σημασία του, και όχι ως το δυσάρεστο, το οδυνηρό, το θλιβερό, το συγκινητικό, το συνταρακτικό και το ταραχώδες -σ. 17).

Με κάτι άλλο που δεν συμφωνώ είναι η υιοθέτηση από τον συγγραφέα της άποψης του John Rist ότι η ψυχή κατά την άνοδό της στο Εν δεν είναι δυνατόν να ταυτιστεί με Αυτό. Ο Rist επιχειρηματολογεί στη βάση της απρόσιτης ετερότητας του Ενός. Ωστόσο, ο ίδιος ο Πλωτίνος δεν διευκρινίζει το θέμα. Όμως εφόσον ο ίδιος ο σοφός κατάφερε τέσσερις φορές να επιτύχει την μυστική ένωση με το Εν, σημαίνει ότι σε μεγάλο βαθμό ταυτίστηκε με τον Θεό. Αυτός ήταν και ο στόχος πολλών μυστηριακών λατρειών της ύστερης αρχαιότητας, δηλαδή η αποθέωση του μυημένου. Ας σημειωθεί εδώ η αντίφαση του συγγραφέα, ο οποίος ενώ πρωτύτερα είχε αρνηθεί την ετερότητα του Ενός, τώρα αναφέρεται στην άποψη του Rist, επαναφέροντάς την στο προσκήνιο, και μάλιστα την αποδέχεται! (σ. 184). Η αντίφαση και η απροσεξία του συγγραφέα είναι σκόπιμες, διότι έτσι επιβεβαιώνεται η θέση του περί της ύπαρξης δραματικότητας στη διαδικασία επιστροφής της Ψυχής, ιδιαίτερα όταν φθάνει πλησίον του Ενός. Έτσι όμως ο συγγραφέας παραποιεί τα δεδομένα του και χρησιμοποιεί μία προκρούστεια λύση. Με την εμμονή του περί της δραματικότητας στο έργο του Πλωτίνου, ο Πλατυπόδης αναζητά τον χριστιανισμό σε λανθασμένη τοποθεσία!

Κατά τα άλλα, πολύ καλή είναι η ανάλυση της Ψυχής στο έργο του Πλωτίνου και ευρηματικό και πετυχημένο το νέο σχεδιάγραμμα της πλωτινικής ψυχολογίας που παρέχεται στη σελίδα 114, γλαφυρός και προσεγμένος ο λόγος, ορθή η χρήση της ορολογίας και πλούσια και ενημερωμένη η βιβλιογραφία. Επομένως, συνιστώ το βιβλίο αυτό τόσο στους ειδήμονες ελληνιστές και μελετητές του νεοπλατωνισμού, όσο και στους φιλόπονους αναγνώστες ως εισαγωγικό έργο στη φιλοσοφία του Πλωτίνου.